Wszedłem na szczyt i czar prysł! Na szczycie tłok, z ferraty wchodziła nas czwórka, jednak od strony platformy widokowej walił niezły tłum. Szybka fotka i ewakuacja. Przeszedłem przez wymienioną wcześniej furteczkę na platformę na szczycie. Wrzask, bekające nastolatki i muzyka ze smartfonów. Klimat, który panuje na szczycie można opisać tak: wyobraź sobie, że na Rysy została doprowadzona znad Morskiego Oka kolej linowa, Słowacy doprowadzili do Chaty pod Rysami kolej szynową, na szczycie otwarto restaurację i sklep z pamiątkami i jeszcze operatorzy atrakcji wzięli udział w zawodach na to, kto przewiezie więcej turystów na szczyt swoim środkiem transportu. Troszkę masakra. Zrobiłem więc tylko krótki odpoczynek na uzupełnienie kalorii i ruszyłem w dół, tym razem na austriacką stronę. Na początku przeżyłem niezły szok, początek szlaku jest w bardzo złym stanie. Miałem wrażenie, że idę przez plac budowy. Co chwilę jakieś dziury wykopane w związku z rozbudową lub remontem stacji kolejki linowej, spory bajzel. Nie wyglądało to zachęcająco. Po kilku minutach zejście robi się jeszcze bardziej nieprzyjemne, wiedzie przez usypisko drobno zmielonych skał, nogi zapadają się w miał, szlak co chwile wyjeżdża spod nóg a do butów dostaje się to czego sobie tam zupełnie nie życzysz. Zwróć uwagę by na tym odcinku zachować duży odstęp jeśli poruszasz się na szlaku w towarzystwie, by na wzajem nie zrobić sobie krzywdy. Na szczęście to tylko kilkanaście minut. Mam nadzieję, że prace się zakończyły i szlak został ogarnięty.