Poza pasażerami terenówki ani wieczorem, ani rano nie spotkałem nikogo. Na szczycie we mgle dotarły do mnie strzępki jakiejś rozmowy, ale nie wiem skąd i gdzie szli Ci ludzie, bo rozminęliśmy się w chmurach nie spotykając się ani na chwilę.
Zdecydowałem się na nocleg w pustej o tej porze roku Studenckiej Bazie Namiotowej Lubań. Ponieważ cały szczyt szczelnie otulały chmury wszystko na górze było mokre, w sumie nie było sensu chować się pod dachem, bo było tam dokładnie tak samo mokro jak gdzie indziej, ale pomyślałem, że będzie to jednak jakaś odmiana po gotowaniu w namiocie zeszłej nocy. W bazie znalazłem kilka niedopalonych wkładów do zniczy, które służyły komuś za świeczki. Odpaliłem te, które nadawały się jeszcze do użytku i urządziłem sobie kolację przy świecach, najcichszą od bardzo dawna. Nie padał deszcz, wiatru nie było, tylko chmura otulająca wszystko i kropelki wody srebrzące się w świetle lampki. Siedziałem, przenikała mnie wilgoć i zaczynałem marznąć, a mimo to czułem pełnię szczęśliwości. Chciałem zadzwonić do żony by podzielić się tą radością, ale zasięg okazał się zbyt słaby. Ledwo udało się wysłać SMS.
Jeszcze siedziałem na mokrej ławce w bazie a już zaczynałem kombinować jak wpiąć to miejsce w kolejną trasówkę.